مطمئن نیستم کدوم بدتر باشه. اینکه بخوای و نشه یا اینکه دیگه نخوای. اگه خواستی و شد و نخواستی چی؟

سرمایه‌داری نوعی جهان‌بینی است که از ما می‌خواهد تا ثروتِ مازاد را از چرخه بیرون بکشیم و به کناری بگذاریم تا ثروتِ بیشتر تولید کند. دور شدن از سرمایه‌داری این نیست که نوع‌‌ِ مالکیت را از کم به زیاد تغییر دهیم بلکه این است که تبدیل‌ کردنِ بی‌رویه‌ی مازاد را به سرمایه متوقف کنیم، یعنی با اکثرِ افزایش همچون هدیه برخورد کنیم [و آن را دوباره هدیه دهیم]. همان طور که استالین نشان داد کاملا ممکن است که همه چیز در مالکیتِ دولت باشد و کماکان تمام‌ِ هدایا به سرمایه تبدیل شود. وقتی او به نفع‌ِ «طریقه‌ی تولید» - سرمایه‌گذاریِ گسترده در کالاهای سرمایه‌داری- رای داد مانندِ یک سرمایه‌دار عمل کرد و شانِ مالکیت هیچ ارتباطی با آن نداشت.

 هدیه = لویس هاید

بعضی روز تولدها هست که آدم هیچ وقت فراموش نمی‌کنه. حتی اگه سال‌ها باشه که دیگه طرف رو فراموش کرده باشه.