Insomniac

می خوام این بار راستشو بگم واسه این دیر کردم که تو راه یه ماشین زیرم کرد. بعد منو بردن تیمارستان بعد دو سالی اون تو بودم بعد .... اوه شت! من همش 20 مین دیر کردم! خوب حقیقت اینه که وقتی رو تخت دراز کشیده بودم و داشتم حساب می کردم که باید 5 از خونه برم بیرون ساعت 5:15 بود. ولی من اصلا هول نشدم! آخه می دونید؟ دیر رسیدن بهتر از هرگز نرسیدنه! یه ربع طول کشید تا دوربینم رو پیدا کنم. می دونم قرار نبود عکس بگیرم ولی بهش قول داده بودم ببرمش گردش! بعد مسیر نیم ساعته رو تو ده دیقه اومدم. ولی خوب بازم یک ساعت دیر کردم! دفعه ی دیگه نیم ساعت زودتر رو تخت دراز می کشم. البته اگه زنگ موبایلم رو بشنوم. می شه زنگ بزنین بیدارم کنین؟! ازم بپرسین رئیس جمهور آنگولا کیه. اگه گفتم نمی دونم بدونین که هوشیارم. ولی خوب دلیل نمی شه بازم. ممکنه برم دست و صورتم رو بشورم و چون یادم نمی آد که برای چی این وقت ظهر از خواب پا شدم بازم بگیرم بخوابم. بعد باز از خواب بپرم بعد باز نیم ساعت دیر رو تخت مامانم دراز بکشم. اما این بار قول می دم که زود بخوابم. قول می دم از ساعت 5 برم تو رختخواب که دیگه به صدای کلاغ ها بر نخورم. این بار قول میدم. قول قول! شت! الان 2 سالی می شه به هیچ قولی عمل نکردم. فکر کنم دیگه خوش قول شده باشم. قول می دم! قول می دم! قول می دم! شما فقط قول ها تون رو بنویسین روی یک کاغذ و قتی زنگ می زنین بیدارم کنین همشون رو بهتون می دم. قول می دم که به همشون عمل کنم فقط بذارین یه ربع دیگه بخوابم! آخه مگه چی تو بیداری منتظرمه؟ بذارین حداقل خواب ببینم.