Insomniac

اون قدیما که کالر آی دی وجود نداشت، وقتی زنگ می‌زدن خونمون ذوق می‌کردیم، هر بار به امید اینکه یه آدم هیجان انگیزی باهامون کار داشته باشه سر برداشتن تلفن با هم دعوا می‌کردیم. هنوز مثل امروزا نشده بود که اولین زنگ که خورد، حتی لازم نباشه دنبال گوشی بگردی ببینی کیه. خود تلفن برات داد می‌زنه که : کال فرام فلانی و تو با خودت فکر می‌کنی که اه! بازم فلانی! ودیگه اصلا جواب تلفن رو هم نمی‌دی. فیس بوک هم نیومده بود که توش راه به راه صفحه‌ی جوک بزنن و تو با سر زدن به یکی دوتاشون  و خوندن دو سه صفحش ببینی که یک تعداد جوک محدود وجود داره در عالم که دائم دارن تکرار می‌شن. اون وقتا هر جوکی که می‌شنیدیم دلمون خوش بود که جوک‌های زیاد دیگه‌ای وجود داره. این روزا هر جوکی که می‌شنوم همش استرس دارم که کفگیر به زودی به ته دیگ می‌خوره.