Insomniac

مثل تیتراژ اول سریال می مونه. کسی که داره تماشاش می کنه یعنی احتمالا می دونه چی می خواد شروع بشه و در عین حال به ندرت به جزئیاتش توجه می کنه. مثل اینکه یه هفته انتظار کافی نبوده و حالا که داره شروع می شه باید چند ثانیه ی طولانی هم منتظر باشه. در عین حال انگار تا پخش نشده هیچ کس به نظرش نمی رسه که شروع شد. یه قسمت کاملا اضافه که همه دوست دارن به سرعت ازش عبور کنن و در عین حال تا ازش عبور نکنن براشون جدی نمی شه.