چقدر خوبه که بهترین دوست آدم یه تیکه ابر باشه که وقتی دراز کشیدی و برای خودت غصه می خوری با چیک چیک بارون سر به سرت بذاره و برات شکل بانمک ترین اژدهای دنیا رو درست کنه و وقتی خندت گرفت و سوختی واسه اینکه از دلت در بیاره گوشه ی شنلش رو کنار بزنه و آسمون رو برات با ستاره چراغونی کنه!
تو لبخند می زنی و چشماتو می بندی و وقتی چشماتو باز می کنی می بینی که رفته.
۱۳۸۴ خرداد ۱۲, پنجشنبه
