Insomniac

من اگه یه جا بشینم که یه کاری رو به انجام برسونم می تونم تا موقع تموم شدنش بلند نشم. در مورد خیلی از کارها این شامل خرج کردن اراده ی آهنین می شه. یعنی اینکه نیم ساعت یه بار که به بلند شدن فکر می کنم باید جلوی خودم رو بگیرم. و می گیرم. نتیجه زیاد برام مهم نیست چون می دونم دیگه از این تلاشی که من انجام می دم بیشتر کار فوق بشره. تنها کاری که وقتی می شینم تا انجامش بدم تا موقعی که تموم بشه یه بار هم یاد خستگی در کردن نمی افتم دقیقا همون یه کاریه که از نتیجه اش می ترسم. با اراده ی آهنین نیم ساعت یه بار به زور خودم رو از جام بلند می کنم تا تمرکزم رو از دست بدم ومطمئن باشم که تمام تلاشم رو نکردم. دلخوشی روز مبادا.